Այս սյուժեով բալետ բեմադրելու գաղափարն առաջարկել է Ռուսաստանի Կայսերական թատրոնների տնօրեն Իվան Վսեվոլոժսկին: Նա բալետի լիբրետոն ստեղծել է ժամանակի հայտնի բալետմայստեր Մարիուս Պետիպայի հետ: Լիբրետոն գրելիս Վսեվոլոժսկին օգտվել է Պերոյի հեքիաթի միայն առաջին մասից: Նա շրջանցել է Ավրորայի, արքայազն Դեզիրեի ու նրա չար խորթ մոր հետագա ճակատագրին վերաբերող երկար հատվածը: Վսեվոլոժսկին ու Պետիպան հեքիաթի սյուժեն չեն փոփոխել: Նրանք փոփոխել են հեքիաթի ոճը՝ բարոյախրատական պատմությունից այն վերածելով հեքիաթային ու շլափայլ ներկայացման:
Բալետն առաջին անգամ ներկայացվել է 1890 թվականի հունվարի 3-ին Սանկտ-Պետերբուրգի Մարիինյան թատրոնում:
«Քնած գեղեցկուհին» բալետը կունկնդրեք Ռուսաստանի ազգային նվագախմբի կատարմամբ (դիրիժոր՝ Միխայիլ Պլետնյով)։
Նեռ, Հակաքրիստոս, Լևիաթան։ Սրա փոխաբերական օգտագործումը նշանակում է «աստվածատհաճ մարդ», «չարիք գործող», «հայհոյող», այսինքն՝ Աստծո պատվիրաններին հակառակ գործող։ Հետագայում այս բառը սկսեց գործածվել որպես հայհոյանք և ընդհանրապես վատ, դաժան մարդ նշանակել։ «Նեռ» բառը հանդիպում է Հովհաննեսի թղթերում․ «Որդյակնե՛ր, վերջին ժամանակն է։ Եվ ինչպես լսել եք, Նեռը գալու է․ բայց արդեն իսկ եկել են բազում նեռեր․ դրանից էլ կարող ենք իմանալ, որ վերջին ժամանակն է» (Ա Հովհ. Բ 18)։