Հաղորդումներ 
Ինչպես պահպանենք մեր ազգային դիմագիծն այս օրերում, երբ տեղեկատվության ու գաղափարների անընդհատ տարափը հաճախ սպառնում է զրկել մեզ մեր ինքնությունից: Ինչպես կարող են հայերը վճռականորեն դիմակայել ներկա աշխարհաքաղաքական մարտահրավերներին: Իբրև միջոց` առաջարկում ենք խորացնել ձեր գիտելիքները հայոց պատմության, մեր ժառանգության, լեզվի, ավանդույթների և արժեքների մասին` ունկնդրելով «Ակունք» ռադիոհանդեսը:
Առաջին համաշխարհային պատերազմում Թուրքիայի պարտությունից ու 1918 թվականի հոկտեմբերի 30-ին կնքված Մուդրոսի զինադադարից հետո թուրքական զորքերը թողեցին Հայաստանի Հանրապետության տարածքն ու Կարսի մարզը. վերականգնվեց 1914 թվականի ռուս-թուրքական սահմանը։
Մուդրոսի զինադադարից օրեր անց՝ նոյեմբերի 11-ին, Կոմպիենի զինադադարով ավարտվեց պատերազմը: Զինադադարը ստորագրել են մի կողմից՝ պարտված Գերմանիան, մյուս կողմից՝ հաղթանակած երկրները՝ Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան, ԱՄՆ-ը և հակագերմանական դաշինքի մյուս անդամները։ Հայաստանը, ոչ բարով, հաղթանակած երկրների դաշնակիցն էր:
Նույն այդ հաղթանակած երկրները, այսինքն՝ առաջադեմ Եվրոպան, մի քանի օրից նշելու են Կոմպիենի զինադադարի, այսինքն՝ Առաջին համաշխարհային պատերազմի հաղթական ավարտի 100-ամյակը: Նշելու են հանդիսավորությամբ, հաստատ՝ շքեղ զորահանդեսով և այլն: Բայց այսօր ո՞վ է հիշում կամ հիշեցնում, որ այդ հաղթանակի համար առավել թանկ վճարել է հա՛յ ժողովուրդը: Արևմտահայության խլյակները ցայսօր հայրենանկ, բնավեր, տնավեր թափառում են աշխարհով մեկ՝ իրենց բազմաթիվ «ինչու»-ների պատասխանները չստացած: Բայց երբևէ նրանք կստանա՞ն դրանց պատասխանները: Ըստ իս, այո՛, եթե դառնանք պատվախնդիր, արժանապատիվ, հզոր ազգ ու պետություն և պետական մակարդակով հետամուտ լինենք մեր խնդիրների լուծմանը: Իսկ դրա հնարավորությունը մենք ունենք: Հարկավոր է ընդամենն ազգային ծրագիր և այն իրագործելու կամք, իմ չսիրած արտահայտությամբ՝ հրեաների օրինակով: Ավա՜ղ…
- Ռաֆայել Թադևոսյան
