Նրա ամենակարճ չոր կենսագրականը 19 էջից պակաս չէ, ինչպե՞ս հասկանալ: Ինչու նրա մեջ մեռավ ֆիզիկոսը, և արդյունքում ծնվեց հասարակական գործիչը: Ինչու է կարծում, որ մարդկությունն իր բոլոր խնդիրները ձևակերպում է կրթության խնդրի մեջ, և ինչու է համոզված, որ բոլոր խնդիրների լուծումը կրթական դաշտում է բացառապես: Հատելով մայրցամաքներ և աշխարհամասեր՝ ինչու է միշտ վերադառնում: Ինչպես եղավ, որ Հայաստանը նրա համար դարձավ ամենաապահով վայրն աշխարհում:  Եվ վերջապես ինչու է համոզված, որ առանց Աստծո մարդը հեռու չի գնա: Հարցերի պատասխանները՝ կրթության փորձագետ Արեգ Թադևոսյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Արեգ Թադևոսյան

Պե՞տք է միստիկա տեսնել այն փաստի մեջ, որ ոչ միայն նա, այլև նրա հայրը և պապը ծնվել են մայիսի 1-ին: Ինչու 13 տարեկանում մորը կորցրած տղային տարիներ անց էլ պիտի ասեին «Մանիկի տղա», իսկ նրա որդուն՝ «Մանիկի թոռ»: Ինչու է կարծում, որ բանաստեղծության համար լավ ժամանակներ են այսօր: Ինչպես կարող է իմաստակիր ձայնի վրա քաղաքակրթություն ստեղծվել: Ինչու է համոզված, որ հայերը քրիստոնեություն ընդունեցին, որովհետև այն հարազատ էր հայի հոգեկերտվածքին և աշխարհայացքին: Հարցերի պատասխանները՝ Թադևոս Տոնոյանի դիմանկարում:

Նա արական սեռի այն քիչ ներկայացուցիչներից էր, ով երկրի համար բավական խառը ժամանակներում դպրոց մտնելու քայլ արեց՝ կրթության ոլորտում երևի թե սարեր շուռ տալու լուրջ մտադրությամբ, հաստատվեց ու մնաց դպրոցում: Եվ արդեն մի ամբողջ կյանք այդպես: Արդյո՞ք նրան հաջողվեց սարեր շուռ տալ: Ինչո՞ւ է համոզված, որ ուսուցիչ ծնվում են, ոչ թե դառնում: Որքանո՞վ է անկեղծ, երբ ասում է, որ մանկավարժական պարտություններ չի ունեցել, և եթե դա ճիշտ է, ինչպե՞ս է այդ նրան հաջողվել: Որքանով է քրիստոնեական այսօրվա մեր կրթությունը: Ինչ հեքիաթ է մինչև այսօր նրան դպրոց  բերում, և ինչու բոլորը ավարտում ու գնում են դպրոցը՝ բացի իրենից: Հարցերի պատասխանները՝ մանկավարժ Մայիս Նիկողոսյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Մայիս Նիկողոսյան

• Տ. Տաճատ ավ. քհն. Դավիդյան

Ինչպես էր նա մանկուց հոր հետ գնում եկեղեցի: Հեռավոր Ամերիկայում հանգրվանած նրանց ընտանիքի հայրը ինչու այդպես էլ խռով մնաց Աստծուց: Երբ դեռ մանուկ էր և իմացավ, որ մահ կա, ինչպես արձագանքեց դրան: Ինչպես որոշեց քահանա դառնալ: Ինչու է Հիսուս Քրիստոսին համարում ամենադեմոկրատը երկրի վրա երբևէ ծնվածներից: Այդքան  խոստովանություններ ընդունած լինելով՝ ինքն ինչպես է անհատապես խոստովանում իր մեղքերը: 80-ի շեմը հատած ծերը պատրա՞ստ է կանգնել Աստծո առաջ և ընդունել Նրա դատաստանը:

ԱՄՆ նախկին պետքարտուղար Մադլեն Օլբրայթ, ռուսական բալետի թագուհի Մայա Պլիսեցկայա, երգչուհի Շեր, թենիսիստ Անդրե Աղասի և ոչ միայն:  Ի՞նչը կարող  է այս բոլոր մարդկանց կապել իրար: Ինչու է նրա ներշնչման աղբյուրը մարդը՝ բոլոր ժամանակների: Ինչ ընդհանուր եզրեր ունի Չերչիլ անունով նրա կատուն քաղաքական գործիչ Չերչիլի հետ: Ինչպես հաջողվեց նրան իր պատանեկության տարիներին պահած շան մեջ գրական ճաշակ ձևավորել: Ինչպես, «Նուռ» ազգանունը վերցնելով, նա դարձավ նոր տոհմի հիմնադիր:  Ինչ ընդհանուր բան կա նրա և Ջոնաթան անունով ճայի միջև: Ինչպես կարելի է աշխարհին նայել նաև ճանճի հայացքով: Կատարելապաշտ լինելով՝ ինչ է մտածում Կատարյալի մասին: Այս զրույցին ինչու նա չուզեց վերջակետ դնել: Հարցերի պատասխանները՝ Նուռի դիմանկարում:

«Դու հենման կետ ես փնտրում, բայց նավի վրա ես դու,
իսկ նավը՝ ջրի վրա, իսկ ջուրը՝ երկրի». այս տողերի հեղինակին հաջողվե՞լ է արդյոք գտնել իր հենման կետը: Ինչո՞ւ է կարծում, որ մշակույթի հիմքը հոգևոր է, հետևաբար և նպատակը: Արդյո՞ք արվեստի նպատակը մեր մեջ մեռած Աստծուն հարություն տալն է: Կհաջողվի՞ մեր հյուրին առաջաբանի և վերջաբանի արանքը դատարկ չթողնել, կգրի՞ նա իր տեքստը: Իսկ որտե՞ղ է տեքստը: Հարցերի պատասխանները՝ բանաստեղծ, գրականագետ Հենրիկ Էդոյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Հենրիկ Էդոյան

Ամերիկայում ծնված և մեծացած հայ երիտասարդին ի՞նչը ստիպեց մեկընդմիշտ հայրենիք վերադառնալ, և ինչո՞ւ նա այդ մասին հայտնեց բաց նամակով: Ինչու է նա Ամերիկան անվանում «Բաբելոն» կամ բազմամշակութային «Մեքքա», և հատկապես ինչը նրա սրտով չէր այնտեղ: Ինչու է իրեն տեսնում Հայաստանի և սփյուռքի միջև որպես կամուրջ, արդյո՞ք նրա օրինակը վարակիչ կլինի սփյուռքի մյուս հայ երիտասարդների համար: Հարցերի պատասխանները՝ ամերիկահայ երիտասարդ Հայկ Նազարյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Հայկ Նազարյան

Իր ասելով՝ միայն Աֆրիկայում չունի տեղադրած խաչքար: Ասել է՝ որտեղ հայ, այնտեղ խաչքա՞ր: Ե՞րբ խաչքարի հետ առերեսվեց որպես հոգևոր դեսպանի, զինվորի, աղոթք փոխանցողի: Փոքր ժամանակ ինչպե՞ս էր մեծերին հաջողվել հուսահատեցնել նրան: Իսկ երբ իմացավ, որ տիեզերքն անտեր չէ, տեր ունի, մեծ հաշվով ի՞նչ փոխվեց նրա կյանքում: Ինչո՞ւ է համոզված, որ մարդուն ամենաշատը տնեցիները չեն ճանաչում: Մտահոգ եկել էր տաղավար, ինչո՞ւ: Հարցերի պատասխանները՝ Հայաստանի ժողովրդական վարպետ Վարազդատ Համբարձումյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Վարազդատ Համբարձումյան

Նա արմատներով Կիլիկիայից է, բայց ո՛չ նրա պապը, ո՛չ հայրը և ո՛չ էլ հորաքույրը հայերեն չեն խոսել: Եվ հայուհիներ չէին ո՛չ նրա մայրը, ո՛չ տատը: Մինչդեռ նա խոսում է հայերեն, և նրա կինը հայուհի է: Ինչպե՛ս պատահեց, որ նա իր հայերենի իմացությամբ  պարտական եղավ իր ոչ հայուհի մորը: Հայրենիքը նա գիտեր հեռվից՝ որպես դրախտավայր՝ իր երբեմնի արքաներով և փառքով: Ի՛նչ զգաց, երբ եկավ Հայաստան և տեսավ հետխորհրդային ավերված տնտեսությամբ և ենթակառուցվածքներով մի երկիր: Ժամանակին Հայաստանի թիվ մեկ հարկատուն, այսօր՝ ամենամեծ հարկատուներից և գործատուներից  մեկը ի՛նչ մարտահրավերներ  է տեսնում իր ղեկավարած ընկերության համար: Ինչու Հայաստանի պատմությանը և մշակույթին վերաբերող հարցերից բաղկացած թեստը չանցնողին նրա ընկերությունում հազիվ թե տեղ գտնվի: Ինչ է քրիստոնեությունը նրա համար, և ինչու են ազգերը կործանվում: Հարցերի պատասխանները՝ ՎիվաՍել-ՄՏՍ ընկերության գլխավոր տնօրեն Ռալֆ Յիրիկյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Ռալֆ Յիրիկյան

Այսօր մի տեսակ շատերի ականջին խորթ ու ոչինչ չասող են «Ղարաբաղ կոմիտեի անդամ» բառերը, մինչդեռ նրան առանց չափազանցության կարելի էր կոչել 88-ի հեղափոխության ու շարժման զավակ, ոչ միայն զավակը, այլև մոդերատորը և թիվ մեկ հռետորը: 88-ի հանրահավաքների ժողովուրդը շունչը պահած էր  մնում, երբ հարթակից խոսում էր նա: Ինչու այսօր երիտասարդներից  շատերը նրան չգիտեն: Սա պատմական անարդարությո՞ւն է անհատի հանդեպ։ Ինչու է մարդկության հիշողությունը գնալով կարճանում: Ինչու էր երազում մանկատանն աշխատել, և ինչու այդ պատճառով մինչև հիմա նրա երկու ավագ զավակները նրան անունով են դիմում: Ինչու նրան հեռացրին ԽՄԿԿ շարքերից, և ինչ է մտածում այսօր Կոմկուսի նախկին անդամը Իրանի նախկին նախագահի, ճշմարտության և Աստծո մասին:

Նրանից բռնցքամարտիկ, նկարիչ, շինարար կամ օդաչու գուցե ստացվեր: Բայց նա ընտրեց հենց այս մասնագիտությունը: 10 տարվա ստաժով ԽՍՀՄ քաղբանտարկյալ. ինչո՞ւ սա դարձավ նրա կյանքի միակ մասնագիտությունը:  Խորհրդային դատարանի դատավճռով՝ ռեցիդիվիստ, կրկնահանցագործ: Կալանավայրից կալանավայր ձեռք բերված տիտղոսներ: Ունի՞ այնպիսի զգացում, որ իր կյանքի մեկնարկը սխալ մեկնարկ էր և բաց թողնված կյանքի ժամանակ: Ինչու է այսքան տարի անց համոզված, որ ինքն այլախոհ չէր. այլախոհ էր ամբողջ հայ ժողովուրդը, իսկ ինքը՝ նրա միակ ուղղափառ զավակը: Եվ վերջապես ինչ նկատի ունի նա «Ես ուղղափառ եմ» ասելով: Հարցերի պատասխանները՝ քաղաքական գործիչ Ազատ Արշակյանի դիմանկարում:  

Ինչու հայտնի բժշկապետի թոռը Բժշկական ինստիտուտն ավարտելուց հետո չդարձավ բժիշկ, այլ երաժիշտ: Ինչպես Երեմիա Արծրունին կայսերական Ռուսաստանից ձեռք բերեց երբեմնի արքայական տոհմին պատկանելու մասին վկայող իր տիտղոսը, և ինչ կապ ունի Վահան Արծրունին այդ ամենի հետ: Ինչպես է նրան հաջողվում ստեղծագործել կամերային երաժշտությունից մինչև ռոք, էլեկտրոնայինից սիմֆոնիկ և հոգևոր երաժշտություն տարածքում: Ասորական Եկեղեցու պատարագը շահե՞ց, թե՞ կորցրեց նրա երաժշտական միջամտությունից: Ինչու ներքին բարոյականության, խղճի նուրբ ոլորտներին վերաբերող հարցերին  դեռևս ոչ կարճ, ոչ երկար պատասխաններ չունի: Նրա պապն իր սիրտն ու ուղեղը կտակել էր ինստիտուտին: Ում կկտակի իր սիրտն ու ուղեղը Վահան Արծրունի կրտսերը: Եվ վերջապես՝  «Սա ո՞ւմ հայրենիքն է» և «Ի՞նչ տամ քեզ, իմ սեր, սիրուց բացի» հարցերի պատասխանները՝  երաժիշտ Վահան Արծրունու դիմանկարում: 

• Հյուր՝  Վահան Արծրունի

Ինչու բարձրագույն կրթություն ստանալու նրա երազանքը մնաց անկատար: Նրա «Դոն Կիխոտի օրագիրը» և «Ձնեմարդու ավետարան» գրքերը շնորհանդեսին սպառվեցին հաշված րոպեների ընթացքում: Դա պայմանավորված էր նրա անձո՞վ, թե՞ գրքերի բարձրարժեք լինելով: «Երկիր, ես քոնն եմ, բայց իմը չես դու»,- ասում է նա։ Իսկ ինչու չկա փոխադարձություն նրանց միջև: Ժամանակին հեղափոխական հարթակներից հանդես եկողը ինչպես է այսօր որպես բանաստեղծ ձևակերպում հեղափոխությունը: Ինչու է նրա պոեզիան կռիվ Աստծո հետ, և ով կհաղթի վերջնարդյունքում: Հարցերի պատասխանները՝ բանաստեղծ, հրապարակախոս Տիգրան Պասկևիչյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝  Տիգրան Պասկևիչյան

Ով է լրագրողը, և ինչ է լրագրությունը նրա համար: Ինչու է հաղորդման հյուրը հպարտ, որ պատերազմի տարիներին աշխատել է որպես ՀՀ առաջին նախագահի մամուլի քարտուղար: Ինչու, ըստ նրա, ՀՀ 1-ին նախագահի մասշտաբի ֆիգուր Հայաստանում չկա: «Եթե պիտի «մեռնեն» թերթերը, ապա դրանք կմեռնեն, երբ կմեռնի վերջին մարդը, որ ծնվել է 20-րդ դարում»,- համոզված է նա: Սա տագնապի ազդանշա՞ն է, թե նրա կարծած ժամանակները դեռ 7 սարի հետևում են, և դեռ հանգիստ կարելի է թերթով զբաղվել: Ինչու է հավատն առ Աստված նրա նվիրական ոլորտը, որի մասին չէր ուզի խոսել, և ինչու մարդիկ շատ այլ նվիրական բաների մասին սիրում են խոսել, բայց ո՛չ այս մեկի: Այս և այլ հարցերի պատասխանները փնտրեք լրագրող, երաժշտագետ Արա Աբրահամյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝  Արամ Աբրահամյան

Նրան չճանաչողները տեսնելիս կարծում են՝ եվրոպացի է, ավելի կոնկրետ՝ գերմանուհի: Ու հանկարծ, ոչ ավել, ոչ պակաս, հայուհի և ազգային արմատներին, ինքնությանը, նիստուկացին, բառուբանին քաջատեղյակ մեկը: Եվ այդ իմաստով՝ ուղղակի քայլող հանրագիտարան: Ինչպե՞ս անցյալը որպես մշակութային արժեք փոխանցել ներկային և ապագային: Ինչո՞ւ են հանրակրթությունից դուրս մնում ազգային էպոսը, հեքիաթը, ընդհանրապես բանահյուսությունը: Ո՞րն է մեր չվերջացող Սարդարապատը: Հարցերի պատասխանները՝ Հայաստանի ժողովրդական վարպետ Լալա Մնեյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝  Լալա Մնեյան

Ոչ միայն գրականության նրա ընկալումն է սահմանային, այլև նրա ծննդյան տարեթիվը, նույնիսկ ամսաթիվը՝ 1950 թ. հունվարի 25:  Գրականություն մուտքը 40-ն անց եղավ՝ մարդու, տղամարդու համար սահմանային մի տարիքում: Նրա արտահայտած մտքերն էլ տարբեր առիթներով և ժամանակներում շատ իրարամերժ ու հակասական են՝ չարի և բարու, կյանքի և մահվան սահմանագլխին: Տպավորությունն այնպիսին է, որ ոչ մի դաշտի խաղացող էլ չէ, որովհետև չկա դաշտերից մեկին պատկանելության գիտակցումը, հետևաբար այդ դաշտի օգտին խաղալու և հաղթելու պարտավորություն: Գոյաբանական հարցադրումները՝ գրող Գուրգեն Խանջյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝  Գուրգեն Խանջյան

Հնարավո՞ր է  պատմաբան լինել առանց պատմության փիլիսոփա ու տեսաբան լինելու: Ի վերջո, որտե՞ղ  է առավել ճշգրիտ վավերագրվում պատմությունը՝ գրականությա՞ն մեջ, թե պատմության դասագրքերում: Անկախության տարիները երկրի և անհատի կյանքում տարբե՞ր չափումների դաշտում են: Այս և այլ հարցերի պատասխանները՝ պատմաբան Մհեր Հովհաննիսյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝  Մհեր Հովհաննիսյան

«Ինչո՞ւ մարդն Աստծու պատկերով է ստեղծված, ազգը չի կարող լինել աստվածակերպ: Ազգն արդեն իսկ Տիեզերքի ստեղծագործություն է»,- ասում է բանավոր մշակույթի մեծ գիտակ Շատեր Սահակյանի դուստրը՝ էպոսագետ, բանահավաք Արուսյակ Սահակյանը: Էպիկական ինքնահարցադրումներով ու պատասխաններով մենախոսությունը՝ «Սասնա ծռերի» 118 նոր պատումները ժամանակի մոռացումից փրկածի դիմանկարում:

• Հյուր՝  Արուսյակ Սահակյան

• Հյուր՝ թատերագետ Արա Խզմալյան

Ինչո՞ւ է այսօր նեղացել կրթված մարդու կենսական տարածքը։ Ո՞վ է իրականում կրթված մարդը։ Ի՞նչ է դիմակը, և ինչո՞ւ է անհնար ապրել առանց դրա։ Մահը վերջնակե՞տ է, թե սկիզբը նոր կյանքի։ Ժամանակակից թատրոնում ինչո՞ւ է շեշտը դրվում մարմնի պլաստիկայի և ոչ՝ խոսքի վրա: Հարցաշարի պատասխանները՝ թատերագետ Արա Խզմալյանի դիմանկարում:

Ինչպիսին էր ընտանիքի վերջին՝ 13-րդ զավակի մանկությունը: Ովքեր էին երիտասարդ և հասուն տարիքում ազդել նրա աշխարհայացքի և գեղագիտական ճաշակի ձևավորման վրա: Խորհրդային գրաքննության և պարտադրվող գաղափարախոսության մամլիչի հետ ինչ առճակատումներ ունեցավ: Ինչու նրա առաջին բանաստեղծություններից մինչև վերջին գործերը կարմիր թելի պես անցնում է Աստծո կերպարը: Այս հարցերի և դրանց պատասխանների սինթեզը՝ բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանի դիմանկարում:

• Հյուր՝ Ռազմիկ Դավոյան

Հաճախ անդրադառնալով ընտանիքի ընդունելի մոդելին՝ մենք այն նույնացնում ենք էթնիկ բովանդակության հետ: Բայց մի՞թե ընտանիքի քրիստոնեական մոդելը համընդհանուր չպիտի լինի հասարակության համար՝ անկախ էթնիկ առանձնահատկություններից, որպես ընտանիքի հոգևոր, հոգեկան և ֆիզիկական առողջության համալիր ապահովում:

• Արմինե Վահանյան

Մարդու նորանոր իրավունքների ամրագրման և իրացման արդի դարաշրջանում իրավունքներից մեկն էլ մարդու սեփական կամքով մեռնելն է: Արդյո՞ք դա մտացածին իրավունք չէ և իրականում կյանքի իրավունքի ոտնահարում: Ինչո՞ւ մարդը չունի չծնվելու իրավունք, իսկ իրեն մեռցնելու իրավունք ունի: Եթե գործընթացի սկիզբը որոշողը մենք չենք, դրանից չի՞ հետևում, որ ուրեմն ավարտն էլ մեր ձեռքում չէ: Եվթանազիայի նկատմամբ ինչպիսի՞ մոտեցումներ կան այսօր գիտական, կրոնական և քաղաքական դիսկուրսներում: Ի վերջո, եվթանազիան մարդու մահվան իրավունքի իրացո՞ւմ է, թե սպանություն։

• Հրանտ Կարապետյան
• Հայարփի Սահակյան

Արդյո՞ք հոգեկան խնդիրներ ունեցող անձանց մեկուսացումն ու նրանց հանդեպ հասարակության կողմից կիրառվող խարանը չունեն այլընտրանք: Քրիստոնեական մոտեցումն այս խնդրին արդյո՞ք հիմնարար լուծում չի կարող ապահովել: Արդյո՞ք այսպիսի մարդկանց մեկուսացումը արդյունքում հասարակությանը չի տանում ինքնամեկուսացման և քրիստոնեական արժեքներից օտարման:

Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը սեպտեմբերի 10-ը հայտարարել է ինքնասպանությունների կանխարգելման օր: Բայց նույնիսկ այդ օրը ամեն 40 վայրկյանը մեկ իրականացվում է ինքնասպանության մեկ փորձ: Արդյո՞ք ինքնասպանությունների զգալի մասի հիմքում աշխարհայացքային, գոյաբանական-արժեքային պատճառները չեն ընկած: Ի՞նչ է տեղի ունենում ինքնասպանություն գործողի հոգեկան աշխարհի հետ՝ աշխարհայացքի կորո՞ւստ, թե նոր աշխարահայցքի ձեռքբերում: